framtida er historie

Framtida er historie

Du sitter kanskje nå og tenkjer litt smått over alt det morsomme du har gjort. I vert fall nå som eg skreiv det. Alle dei spennnde tingene du har så utruleg mange minner om. Men kva med framtida da? Nå snakker eg ikkje tusener av år fram i tid, men kanskje i morgo, eller dagen etter det. Kva skal du gjere da? Tror du framtida di virkereg blir så artig som du forventar og håper? Eller kva om eg snakkar om tusener av år fram i tid? Kva om du blir sittende fast midt i år 4045 og ikkje anar korleis du kom deg dit, eller hvordan du skal kome deg heim?

Eg har vel vert her i eit par år nå. I dette århundre. Kanskje berre nokre år fram i tid fra deg? Ikkje vet eg, men nå er det i hvert fall år 4045 her. Du synast kanskje det er rart at eg skriv på data? Dette primitive aparatet. Men korleis skal eg ellers fortelje dere min historie? Det er ikkje nokon anna måte dere kan kome å redde meg på. Mennesker har nemlig ikkje adgang gjennom tidsportalane. Berre gjenstander. Så korleis eg kjem meg hit, må rett og slett ha vore eit uhell.

Dere trodde kanskje det var nokon som fant ut at man fikk lys gjennom elektrisk strøm og alt det der? Men nei, da? Her er elektrisitet ein plante som kun veks om sommeren og våren. Det er den planten dere kaller lyspære. Vi sendte den gjennom portalen for å hjelpe dykk litt med deres mørke-problem og det var denne forskeren som fant den og lata som den var hans eiga oppfinnelse.

Eg skulle forresten til latterbanken her om dagen for å kjøpe meg litt latter sidan eg skulle ha ein fest i morgo, men nå må vi pluttserlig ha resept for det. Eg tror det er fordi det begynner å bli litt lite igjen siden vi har sendt så mykje av det til dok. Eg gikk bort i banken og sa eg skulle ha ca 7 doser latter, «Det skal bli,» sa damen bak disken. Eller stemmen i boksen som det da eigentleg er. «vent, eg treng ein lattererklering på det. Vi kan nemlig ikkje selje latter til alle og en hver lengere. Har du resept?» Men eg hadde da ingen resept. Latter på resept. Tenk deg noko så latterleg!

I morgo blir det da ingen fest. Eg får vel heller gå ein tur i parken, som egentlig ikkje liknar ein park i det heiletatt. Eg går forresten ikkje heller. Det er eit heilt kvitt rom med ein stor stol du sett deg i. Så får du på deg eit par brillar som gjør at du føler du er akkuratt det stede du tenkjer deg. Du kan dra til Bahamas, eller kanskje til og med tilbake i tid. Det gjør eg ofte. Møtar dei gamle vennane mine. Eller du kan dikte opp din heilt ega verden. Eg har mi eiga verden. Med sjokoladehus og dropsbyar. Og eg er så klart presidenten. Det er jo min fantasiby.

Eg vet ikkje helit kor lenge eg har våre her. Kanskje 3 4 år? Er ikkje helt seker sjølv. Årene er lengere her. Eitt og eit halv år hos dere er nesten eitt år her. Så eg blir litt forvirra. Har dere eigentlig merka at eg er borte? Eller står tiden på ein måte stille hos dere? Det er nokon ting som eg forundrar meg litt over. For den tida dere lever i, er jo forbi, men alikevel kan vi sende dere ting som gjør at dere får det bedre. Det er eit vanskerleg konsept alt dette her. Ikkje bryr eg meg så veldig heller. Det er ikkje slik at eg kan kome meg heim igjen uansett. Tro meg, eg har prøvd.

I går da eg kom heim fra latterbanken satte eg meg i stolen min og drømte meg til Paris. Det er vakkert å se Paris i deres tid og ikke den skjederlige tida her. Her alt er heil kvitt og du kan ikkje se eit einaste levande tre. Annet enn Elektrisitet og Paraplyplanten. Du tror kanskje Paraplyplanten er ein paraply som veks opp frå bakken, men langt i fra. Det er eit hus. Dei veks opp frå Jorda og så er det første mann til mølla for å få seg hus. Rare greier.

Hvis dere ein dag finner ei måte å få meg heim på, så sei i frå. Eg saknar dere så inderleg mye. Ikkje det at du som leser dette vil tro det er sant i det heiletatt. Du vil vel bare tro det er ein teit fortelljing som nokon har skrevet bare på tull. Men eg prøver å advare dere her. Tid er ingenting å tulle med. Hvis dere tukler med tida kan det få alvårlege konsekvensar. Ikkje berre for deg, men for alle andre også. Men du tror vel ikkje på meg, at det finnast ein portal som sender gjenstander fram og tilbake for å hjelpe kvarandre, uansett. Du tror dette er ein heilt teit, meningsløs historie. For framtida er vel berre ein historie for deg... eller?

(dette er stilen jeg skrev til nynorsk tentamen, hadde vert fint med tilbakemelding.)